Orpg|| Lauren & Tessa

Christabella Maria Martinez

Ik zie Austin keihard terug komen rennen, dit keer is het zijn beurt mij vast te grijpen.
Ik kijk achterom waar we dit keer voor wegrennen en zie dan de agenten weer.
"Daarheen" zeg ik tegen Austin, ik wijs naar een stel bomen.
Als we daar zijn spring ik de boom ik.
Austin kijkt me wat verbaasd aan, ik rijk mijn hand uit en trek Austin dan ook naar boven.
We gaan op een tak zitten die verstopt is achter de bladeren.
Ik giechel zachtjes, en leun dan lekker op mijn gemak tegen de boomstam aan.
Ik kijk Austin weer een en pak even de tassen van hem over, ik hang ze aan een korte maar stevige tak dicht bij ons.
"Hoe kwam je zo snel boven ?" Vraagt Austin dan maar zacht.
Ik kijk even op en kijk dan naar de grond "door goeie oefening, ik wou vroeger overdag altijd iets van een danseres zijn en dan s'avonds iets van een geheime agente of een piraat of iets, en ik vond dat die goed moesten klimmen.." Zeg ik dan, ik kleur wat rood en strijk vlug een plukje achter mijn oor terwijl ik snel naar Austin kijk en dan weer naar de grond kijk nogsteeds roodgekleurd.
Ik praatte bijna nooit over mijn jeugd met iemand.

Alice April Anderson

"Hard zijn voor mijzelf? Het is gewoon de waarheid, Enrique!" Mijn stem verhoogt wat. Ik gooi mijn handen in de lucht even en laat ze dan weer naast mij hangen. Ik wend mijn blik af. "Alice..." zegt Enrique zacht en slaat zijn armen om mij heen. Ik duw hem van mij weg terwijl ik kwaad roep: "Nee!" Ik kijk naar hem op en zie zijn teleurgestelde blik. Al snel maakt mijn woede plaats voor spijt. "Sorry." mompel ik en loop naar hem toe. Ik wil mijn armen om hem heen slaan, maar hij draait zich om.

Enrique Emanuel Salvador

"Ik denk even dat je beter wat alleen kan dansen.. Even je gevoel kwijt" zeg ik dan tegen Alice "ik zie je zo wel" zeg ik er nog achteraan.
Ik trek mij los van Alice en loop dan het lokaal uit, ik loop helemaal naar het beneden deel van deze school er was daar ergens iets van een fitness ruimte.
Al snel kom ik daar binnen, ik trek mijn trui even uit als ik voor een boksbal sta.
Ik bal mijn vuisten en pas al snel mijn vechttechnieken toe, een klein deel van mijn leven was ik een klein deel het slechte pad op gegaan.. Het ging even wat minder met mij en mijn ouders ik raakte wat agresief en was aan straatgevechten begonnen.
Hier en daar had ik nog een litteken van mensen die niet tegen hun verlies konden en hun messen trokken.. Je kon veel van de gevechten zeggen maar je leerde wel overleven..
Nu nog steeds af en toe als ik wat gefrustreerd ben sla ik hard tegen een boksbal aan om de frustratie kwijt te raken.
Ik haal even diep adem en houd de boksbal even tegen, ik kijk even naar een litteken op de onderkant van mijn buik.
Ik schop nog even vol tegen de boksbal en sla nog een paar keer.
Uiteindelijk stop ik en ga even aan de kant zitten, ik leg mijn hoofd even in mijn handen.
Ik zucht even en haal mijn hand door mijn haar, als ik weer wat afgekoeld ben trek ik mijn shirt maar weer aan, voor het geval Alice binnen zou komen en het zou opmerken.
Niet dat ik geheimen voor haar wou hebben, maar het zou zeker afkeer bij haar opwekken voor mij.. Ik wist vanlieverlee wel wat mensen over zulke gevechten dachten.

Austin Miller

"Agent Martinez." zeg ik bedachtzaam. "Klinkt best." Ik grijns naar Bella en geef haar een kleine por. Ik haal een hand door mijn haar en ontspan wat. De agenten lopen ons voorbij zonder ons op te merken.

Christabella Maria Martinez

Ik lach eventjes zachtjes om Austin als de agenten voorbij zijn.
Als het heel eventjes wat later is gaan we de boom maar uit, eerst klimt Austin naar beneden.
Ik gooi de tassen even naar beneden, dan wil ik zelf naar beneden klimmen maar ik maak een misstapje en beland zo gelukkig in de armen van Austin.
Mijn ogen die ik stevig dicht geknepen had, deed ik nu voorzichtig open.
"Ik wist niet dat jij ook bagage was die naar beneden gegooid moest worden" zegt Austin dan wat lachend.
"Ik denk dat ik toch weer wat beter moet oefenen als ik geheim agent wil worden" zeg ik dan met een brede glimlach, een glimlach die ook al niet lang meer bij me opgespeeld was, er verschijnen licht wat kuiltjes in mijn wangen.
Ik was even vergeten dat ik nog in de armen hing van Austin en kijk even om me heen of de agenten echt nergens meer zijn.
Dan kijk ik weer naar Austin en dan naar de grond "oohja" mompel ik dan.
Ik maak mezelf weer los van Austin zodat ik op de grond kom te staan.

Alice April Anderson

Ik was Enrique achterna gelopen en was blijven staan in de deuropening. Als hij weer gaan zitten is, ga ik zachtjes dichterbij. "Enrique?" vraag ik zacht en loop langzaam op hem af. Ik drop mijn tas op de grond en ga voor hem neer knielen.
Ik kijk hem in zijn ogen aan. "Het spijt me." Voorzichtig pak ik zijn hand vast, hij heeft de neiging om zijn hand tot een vuist te ballen. Ik wrijf er wat over zodat hij wat ontspant.
"Het spijt me dat ik je soms van me af duw. Dat het lijkt alsof ik je niet nodig heb." Ik neem diep adem. "Maar ik kan niet meer zonder je, Enrique." Mijn stem verzacht en ik kijk naar de grond.

Enrique Emanuel Salvador

Ik jij Alice even aan met een kleine glimlach, ik pak Alice haar kin weer vast en druk mijn lippen op die van haar.
Uiteindelijk kijk ik haar aan "sorry dat ik je zo achter liet.. Maar ik dacht dat het beter was voor jezelf ook om wat na te denken" zeg ik tegen haar.
"Maar je weet wel dat ik van je houd toch, en dat ik er altijd voor je zal zijn ?" Vraag ik dan nog wat bezorgd aan Alice terwijl ik haar kin nogsteeds wat vast heb en haar diep aankijk.
Ik was altijd beschermend geweest over de mensen van wie ik hield, wie aan hen kwam, kwam aan mij en ik zou er ook alles aan doen om te zorgen dat mensen zich veilig zouden voelen en dingen kwijt konden waarmee ze zaten zodat ze niet te veel verdriet zouden hebben.

Austin Miller

"Kom mevrouw de koffer, ik draag je wel mee." zeg ik met een grijns en til Bella op. Ze gilt het even kort uit. Ik zet haar terug op de grond en grijns weer. Uiteindelijk lopen we even eerst naar de villa om ons om te kleden.

Christabella Maria Martinez

Ik loop mijn kamer even in en pak een nieuwe outfit om aan te trekken, ik laat de zwarte sandaletten die ik aan had aan want die waren inmiddels wel droog.
Ik gooi even snel een föhn over mijn haar waardoor het snel weer droog is en gekruld is.
Ik veeg nog even wat uitgelopen make-up weg en huppel dan een soort van de trap af naar beneden.
Ik kijk wat ongemakkelijk naar mijn jurkje en twijfel even, misschien is het wat te kort voor mij en dan gaan die andere meiden weer opmerkingen maken.. en misschien ben ik er te dik voor.. Nee Bella ! gewoon doorgaan en je niets aantrekken ! zeg ik dan in mezelf.
Ik loop de keuken in, we zouden nog wel even wat tijd hebben '' Austin wil jij ook thee ? '' roep ik dan naar boven.

Alice April Anderson

"Dat weet ik." zeg ik zacht en druk mijn lippen weer op Enrique de zijne. Een gelukzalig gevoel betreedt me. Ik sla mijn armen om zijn nek en haal dan mijn lippen van de zijne. Ik moet eigenlijk glimlachen en houd dat niet tegen. Enrique moet er ook van glimlachen. Plots hoor ik een geluid van iets dat valt. Meteen draai ik mij om in die richting.

Enrique Emanuel Salvador

Wat verbaasd kijk ik op naar hetgeen wat viel.
Het is een van de boksballen die gevallen is "oké dan" zeg ik wat verbaasd.
Ik kijk weer naar Alice, ik pak even Alice haar arm vast en laat haar weer een draai naar mij toe maken.
Ik glimlach naar haar als ze me weer in mijn ogen kijkt.

Enrique Emanuel Salvador

Wat verbaasd kijk ik op naar hetgeen wat viel.
Het is een van de boksballen die gevallen is "oké dan" zeg ik wat verbaasd.
Ik kijk weer naar Alice, ik pak even Alice haar arm vast en laat haar weer een draai naar mij toe maken.
Ik glimlach naar haar als ze me weer in mijn ogen kijkt.

Enrique Emanuel Salvador

Wat verbaasd kijk ik op naar hetgeen wat viel.
Het is een van de boksballen die gevallen is "oké dan" zeg ik wat verbaasd.
Ik kijk weer naar Alice, ik pak even Alice haar arm vast en laat haar weer een draai naar mij toe maken.
Ik glimlach naar haar als ze me weer in mijn ogen kijkt.

Austin Miller

"Nee bedankt!" roep ik naar Bella als antwoord en trek ondertussen mijn nat shirt uit. Ik hang het te drogen en neem een nieuw shirt. Ik loop naar beneden terwijl ik het aantrek en loop de keuken in.

Christabella Maria Martinez

Ik draai net om met mijn thee als Austin aan komt lopen.
Er klotst wat thee over de rand en komt dan op mijn hand terecht "auw dat is heet" zeg ik dan zachtjes.
"Ja thee is inderdaad heet Bella" zegt Austin dan met een grijns.
Ik zet mijn thee even opzij, ik prik Austin in zijn zij en merk al snel dat hij hier niet tegen kan.
Ik begin hem nu in zijn zij te kietelen, Austin barst volledig in lachen uit "Bella stop" krijgt hij er nog maar net aan uit.
Ik schud mijn hoofd "nee ik moet je maar eens een lesje leren" zeg ik dan maar weer met een grote glimlach.
Austin valt - gelukkig inmiddels in de woonkamer op het tapijt - op de grond.
Ik struikel over zijn voet heen en land per ongeluk bovenop hem, ik laat me van hem afrollen en begin dan te lachen "gaat het ?" Vraag ik dan lachend.
"Ik ben vandaag wel echt mega klunzig" zeg ik dan nog wat lachend.

Alice April Anderson

Plots schrik ik van twee handen die mij wegtrekken van Enrique. Ik gil het nog net niet uit tot als ik zie dat het Jason is. "Oh hey." zeg ik met een kleine glimlach. "Wat is er met mijn kleine meid?" vraagt Jason bezorgd en draait mij om zodat ik hem aankijk. In een snelle oogwenk zie ik Enrique iets of wat jaloers kijken. "Niets." mompel ik. "Alice, ik ken je langer dan vandaag." Ik kijk hem aan en kijk dan naar Enrique. Hij kijkt wat boos. Ik kijk even bezorgd naar hem maar dan draait Jason alweer mijn hoofd om. "Niet liegen tegen mij, he." Hij trekt een wenkbrauw op. "Jason, ik wil dat je ons nu gewoon even alleen laat." Er begint een boze klank door te klinken. "Heb je geheimen voor me?" Ik knik zachtjes met mijn hoofd. "Oh zo." mompelt hij.
Ik haal mijn schouders op. Jason heeft mij nog steeds vast, ik voelde mij er wat ongemakkelijk bij in het bijzijn van Enrique.

Enrique Emanuel Salvador

"Als ze het niet wilt laat haar dan gaan.." Zeg ik dan tegen Jason, hij kijkt op naar mij.
"Ooh is het filmsterretje jaloers ?! Ahw.. Maar je kan toch veel meer meiden kopen met je geld.. Zo doen alle filmsterren dat toch ?!" Zegt hij dan, ik begin nu toch echt wat boos te worden.
Alice probeert zich los te krijgen maar Jason grijpt haar nu hardhandig vast, ik zie Alice wat met een pijnlijk gezicht kijken.. Nu liep de druppel over.
"Dat je mij uitscheld vind ik helemaal prima, maar dat je iemand pijn doet waar ik van houd kan ik niet accepteren !" Zeg ik dan, ik grijp de jongen bij zijn kraag en druk hem dan tegen de muur aan.
"Wees blij dat je een vriend bent van Alice.." Zeg ik dan boos.
"Pff van haar houden je weet niet eens wat dat is man.. En daarbij je kan helemaal niet vechten je laat alles vast aan iedereen over en koopt vast van alles, en krijgt alles in je schoot geworpen.. En ik weet zeker dat Alice niet de enigste is waarmee je af en toe zo hier staat" zegt de jongen dan met een scheve grijns.. Ik weet me net in te houden hem geen klap te verkopen, het raakte me alleen wel wat hij zei.. Alleen inmiddels wist ik hoe ik het kon verbergen dat iemand me pijn deed door zo over me te denken, ik hield een soort van masker op.
Ik druk hem steviger tegen de muur nu "of je gaat nu en laat ons met rust tot je weer weet hoe je normaal kan doen.. Of ik verander mijn gedachte en ik denk dat je daar niet blij mee bent" zeg ik dan woedend.
Ik zet de jongen neer en snel wandelt hij weg.
Gelijk draai ik me om naar Alice "gaat het ?" Vraag ik dan bezorgd.

Austin Miller

"Hoe bedoel je, klunzig?" zeg ik al lachend op sarcastische toon. Ik spring overeind en kijk naar Bella neer. "Waar lig je wel goed, je?" grijns ik.
Uiteindelijk help ik haar overeind. "Maar let op, mijn wraak is zoet." Ik laat een duivelse lach klinken.

Christabella Maria Martinez

Ik moet heel even lachen om de kwaadaardige lach van Austin maar al snel kijk ik weer vragend naar hem op.
"Wat ga je doen ?" Zeg ik dan, Austin kijkt me even kwaadaardig aan als zijn lach waardoor ik mijn lach weer in moet houden.

Alice April Anderson

"Jason..." zeg ik zacht, bijna onhoorbaar. Ik kijk op naar Enrique. "Met mij gaat het, maar gaat het met jou?" Ik kijk hem doordringend aan.

Enrique Emanuel Salvador

Ik knik en wend dan maar snel mijn blik af "laten we maar richting de aula lopen" zeg ik dan.
Ik pak mijn tas alvast weg bij de boksbal waar ik net nog stevig tegenaan had lopen slaan en schoppen.

Austin Miller

"Dat zal je wel zien." zeg ik op een macabere toon. Ik geef Bella een por en kijk dan op naar de klok. "Euh, ik denk dat het bijna weer tijd is om terug te keren." Ik haal een hand door mijn haar.

Christabella Maria Martinez

Nog wat verbaasd kijk ik naar Austin, dan kijk ik naar de klok.
"Ja ik denk dat het wel handig is als we gaan lopen inderdaad" antwoord ik dan.
We lopen de villa uit, wat onhandig probeer ik mijn jurk wat tegen te houden tegen de wind die er mee speelt.

Alice April Anderson

Ik loop naar Enrique en leg mijn hand op zijn arm om hem tegen te houden. Hij draait zich om en kijkt mij vragend aan. "En nu mag je eerlijk antwoorden op mijn vraag: gaat het met jou?" Ik kijk hem diep in zijn ogen aan.

Enrique Emanuel Salvador

Ik knik " het gaat prima, echt waar.. Ik ben al lang blij dat met jou alles goed gaat" zeg ik dan met een kleine glimlach.
Ik pak Alice haar hand vast en loop dan samen met haar richting de aula.

Austin Miller

Uiteindelijk komen we aan op school. We gaan op een bankje zitten onder een grote treurwilg.
De bel gaat. Ik sta op en help Bella met opstaan. "Nou, tot zo." grijns ik en geef haar een klein duwtje. We lopen samen naar binnen en gaan dan elk onze eigen weg. Ik loop naar het zanglokaal.

Christabella Maria Martinez

Ik ga opweg naar het danslokaal voor mijn Broadway les, als ik onderweg ben word ik opeens tegengehouden door Emma.
"Je weet wat ik gezegd heb hè ! Je zit gewoon Austin nu in te palmen, en door jou en Austin ziet Enrique me nu al helemaal niet meer staan ! Je zal hier voor boeten ! " zegt ze kwaad.
Ze duwt me opzij en loopt dan keihard door, ik vervolg mijn weg maar weer en kleed me om in de kleedkamer.

Alice April Anderson

Ik ga op mijn tippen staan en geef Enrique een kus. "Ik zie je zo, mijn liefste." zeg ik zacht en loop dan weg. Ik loop de kleedkamers in en kleed mij om in mijn danskleding. Dan loop ik het lokaal in en ga alvast opwarmen.

Enrique Emanuel Salvador

Ik loop door naar mijn acteer lokaal, we gaan verder met het stuk die we zouden moeten opvoeren voor over 2 weken.

Austin Miller

We krijgen bladen uitgedeeld met de tekst op die we voor over twee weken gaan zingen. Het ziet er mij een erg leuk lied uit, met verschillende toonvariaties. De docent geeft het ritme aan en we proberen het al eens te zingen.